To prawda, kobiety przeżywają więcej stresów niż mężczyźni. Rano pędzimy do pracy. Potem robimy błyskawiczne zakupy. Spożywamy szybki obiad. Sprzątamy dom. Następnie szybko śpimy, żeby jutro tę szaloną rutynę powtórzyć jeszcze raz. Z końcem tygodnia jesteśmy wypompowane. Ciągła gonitwa, uwalnia w naszym organizmie kortyzol–hormon zabójcę!

Pod wpływem kortyzolu trudniej nam myśleć, bo mózg zatrzaskuje się.

Żeby obniżyć kortyzol trzeba wyeliminować czynnik stresu.

Oczywiście, to łatwiej powiedzieć niż zrobić co chyba każdy kto często próbuje się odstresować już dobrze wie. Stres jest jak dziki zwierz, z którego szponów niełatwo uciec.

A to właśnie kolejny powód, żeby kupić sobie psa. Pies to terapeuta.

Według Petersson i wsp. (2017), pies to nie tylko najlepszy przyjaciel człowieka, ale też lekarstwo na stres. Podobno, zabawa z psem może skutecznie obniżyć poziom kortyzolu w organizmie. Człowiek staje się spokojniejszy i bardziej opanowany. Ale to nie wszystko!

Właściciele psów, według powyższego badania, również mogą doświadczać zwiększoną ilość oksytocyny we krwi. Oksytocyna odpowiada za naszą potrzebę przywiązania i bliskości, i odpowiada za przyjemność odczuwaną w sferze intymnej.

Można powiedzieć, że pies to prawdziwy terapeuta! Leczy, uspokaja, i powoduje, że człowiek jest zakochany. Kto by pomyślał że takie czworonożne stworzenie tyle dobra może czynić.

Gdzieś indziej czytałam, że obecność psa pomaga ludziom w różnym wieku w leczeniu chorób takich jak ADHD, Alzheimera, lub stwardnienia rozsianego.

Dla miłośniczek kotów, mam nadzieje, że efekt jest podobny.

W związku z tym do wszystkich super-kobiet, które są super-wyczerpane pod koniec dnia polecam spróbować zabawę z psem przed rozmową z partnerem.

Powinno się to lepiej skończyć!

Referencje
Petersson, M., Uvnäs-Moberg, K., Nilsson, A., Gustafson, L. L., Hydbring-Sandberg, E., & Handlin, L. (2017). Oxytocin and Cortisol Levels in Dog Owners and Their Dogs Are Associated with Behavioral Patterns: An Exploratory Study. Frontiers in psychology, 8, 1796. doi:10.3389/fpsyg.2017.01796